Hey, hallo! Team theeleut hier. Verzot zijn we erop. En hoรฉ. Nu is het geen geheim dat het ene theetje (sorry, thee) de andere niet is. En hoe groen ze zich ook qua looks voordoen, heel groen is het gros niet. Dutch Harvest wel. Wij gingen aan de digitale theedate, en wel met Esther Molenwijk, het brein achter de de Dutch Harvest hennepthee. Wat ze doen? Waarom hennep of allย gewassen? En welke tinyย tip om te vergroenen heeft ze voor de dagelijkse dag?
Voor degenen die Dutch Harvest nog niet kennen, wie zijn jullie?
Heb je het over duurzame thee drinken, dan zeg je in รฉรฉn adem ‘Dutch Harvest.’ Althans, zo gaat het aan deze kant van het scherm. Sinds 2015 hebben we hun hennepthee, h to the ennep, er thuis graag bij. Mocht je ze nog niet kennen, dan wordt het tijd daar verandering in te brengen.
Esther: “Bij Dutch Harvest maken we met een klein team hennepthee van Nederlandse bodem. Dit doen we samen met een boer in Noord-Oost Groningen, in Oude Pekela. De beste boer teelt hennep, een duurzaam gewas waar je alle kanten mee op kan. Zo’n zes jaar geleden kwam ik erachter dat ze de bloemen en bladeren van de hennepplant niet gebruikten, enkel de vezels. Vanaf toen duurde het niet lang meer of ik startte een crowdfundingsactie om er hennepthee van te maken. Kort gezegd is dit hoe het is gegaan.”
Hoe kwam je op het idee van hennepthee? En hoe kende je de boer?
“Jarenlang was ik duurzaamheidsadviseur. Ik had een methodiek bedacht, de MVO-routeplanner, waarmee ik bedrijven adviseerde wat ze konden doen om duurzamer te ondernemen. Op een gegeven moment was ik regelmatig voor klanten op zoek naar duurzame(re) grondstoffen als alternatief voor wat ze op dat moment gebruikten. En toen kwam ik steeds vaker de hennepplant tegen. Hennep als vervanger voor textiel en plastic. En verder bleken hennepzaden een heel goede voedingsbron in een plantaardig dieet te zijn.”
Het duurde niet lang of Esther was in de greep van hennep. Wat bleek? “Vroeger was hennep een veel gebruikt gewas dat voor uiteenlopende doeleinden werd gebruikt. Tijdens de VOC-tijd voeren ze met zeilen en touwen van hennep. We hadden in Nederland zelfs een heuse hennepindustrie. Dit wetende dacht ik op een gegeven moment: hoe is het mogelijk dat dit gewas zoveel kan bieden voor een duurzamere samenleving en dat we het amper gebruiken? En dat we het alleen kennen van wiet, terwijl dat om een heel andere variant van de hennepplant gaat.”
Dat de hennepplant zo’n potentieel heeft, maar er zo bar weinig mee werd gedaan, die gedachte liet Esther niet los. En dus besloot ze de mouwen op te stropen en zelf actie te ondernemen. Ik moรฉst iets met die plant. Via via ben ik toen erachter gekomen dat er in Groningen een boer zat die hennep teelde en alleen de vezels (lees: stengels) gebruikte. Met de bladeren en bloemen wist ik wel raad.
Ik heb de man benaderd en twee treinen en een OV-fiets verder kwam ik aan in het hoge noorden. Toen ik hem vroeg of ik eens wat bloemen en bladeren van de oogst mocht hebben om er hennepthee van te maken, stonden de vraagtekens in de man z’n ogen, maar hij was bereid om die meid uit Amsterdam iets mee te geven en dan zouden we wel kijken of het wat zou worden. Vanaf dat moment is het heel hard gegaan. Dankzij een crowdfundingscampagne en veel media-aandacht hadden we kort na de oogst al veel hennepthee afzet.”